کو؟کجاست؟!

نور این پوچی بی رنگ خیال، لحظه هایم را آبستن کرده!

نور میماند و خرده نوایی از گذشته ام! 

خیال هایم با هر نفسم بارور می شوند

نیازم جز به وحی،چیزی نیست

شتاب زمان پس از هفت نگاه مرا به کام میکشد!

سیاهی شب کجا میرود؟شب چیست؟!

پگاه حق سر بر آورده و تن به خروش من سپرده، بی هراس از اینکه شبم مغلوبش کند!

من اندکی از خیال این جماعتم! من جزیی از خود نورم!