شب روشن

فاصله ها کوتاه شده بود و عقربه های بازیگوش در پی هم میدویدند

سرما، حس زیبای با تو بودن شد

تو آرمان این تنِ تارو پود ز هم گسسته ای، بمان که ظلمت شب مغلوب نور حضورت است

حلال ماه بر لبت متمم نشاط من، تبسم نگاه تو تقارن تنفسم!

پرنده ی خیال این بار فقط به قصد شنیدن صدای تو پر می کشد 

تمـــام هر مسافتی از منزلم به مأمنت، به قدر کوچ مژه ام به خواب ناز  وهم توست

آرام گیر و تازه شو سرای من، برای من 

نیاز من تراکم حضور توست، بمان که من کنار تو سکوت محض دره را به قله ی شکوه و  شوق می برم